Sinds 2011 wonen wij (Kristof Fransen, Jacqueline van den Heuvel en Mats Fransen) op De Nonnenhoeve in de achtertuin van het schitterende Merode gebied. De liefde voor het IJslandse Paard staat al jaren centraal in ons leven.

Jacqueline is gediplomeerd (VIT, FEIF Level 1 en ORUN 3)

Trainer/Instructeur Basissport IJslandse Paarden en is daarnaast in 2020 gestart met de Sportjury Opleiding.

De liefde voor de IJslander begon bij Jacqueline al op 8-jarige leeftijd op ponykamp, De Puszta in Nederland. Die vrolijke, robuuste, sterke paarden lieten een onuitwisbare indruk achter. Elke zomer keerde ik terug, tot ik te "oud" werd voor ponykamp. De rest van het jaar reed ik op allerlei soorten paarden/pony's, die er aan me voorbijkwamen, zowel op de manege als verzorgpaarden. In mijn tienerjaren kwam ik in contact met Ad Voeten, die mij nader kennis leerde maken met de speciale gangen van de IJslander en hij introduceerde mij ook bij Sunnanvindur, een vereniging voor/met IJslandse Paarden vrienden in het zuiden van Nederland.

Op mijn 25e kocht ik mijn eerste, echte, eigen IJslander, Sunna...... en Sunna was drachtig. Dus 1 IJslander, werd 2 IJslanders. Met Sunna reed ik in beginsel recreatief, maar al snel volgde er een wedstrijdje, en dat werden er steeds meer. Ook werd de eigen kudde IJslanders steeds verder uitgebreid. En toen kwam de ruin Hamur in mijn leven en het liefst wat Hamur deed was telgangen en daarmee ontdekte ik een nieuw aspect van de IJslander, de telgang, een geweldig aspect! Veel wedstrijden hebben we samen gereden, mijn A punten behaald en zelfs 2x Nederlands Kampioen met hem geworden op de 150 m telgangren, wat heb ik veel van dit paard mogen leren. Door de jaren heen passeerden nog vele andere toffe IJslandse Paarden de revue. Naast het rijden namen we actief deel aan het verenigingsleven en hier en daar organiseerden we wel eens een activiteit.

In 2011 kochten we De Nonnenhoeve, een typische Kempische langgevelboerderij, met voldoende grond voor de paarden en om onze dromen te realiseren. 
Ondertussen is het paardenbestand alweer uitgebreid, maar hebben we helaas ook afscheid moeten nemen van dierbare paarden.